Kada se govori o najvećim imenima u istoriji Košarkaškog kluba Partizan, jedno ime uvek zauzima posebno mesto – Dragan Kićanović, poznatiji kao “Kića”. Rođen 17. avgusta 1953. godine u Čačku, ovaj košarkaški virtuoz nije samo obeležio eru crno-belih, već je svojim talentom i harizmatičnom igrom ostavio neizbrisiv trag u svetskoj košarci.
Početak jedne legende
Priča o Kićanovićevoj košarkaškoj karijeri počinje u rodnom Čačku, gde je kao mladić trenirao u lokalnom klubu Borac. Njegov put do Partizana bio je rezultat vizije trenera Ranka Žeravice, koji je u ranim sedamdesetim godinama prepoznao izuzetan talenat mladog Čačanina. Leto 1973. godine postalo je prekretnica kada je Kićanović stigao u Beograd, gde ga je čekala košarkaška sudbina.
Dolazak u Partizan nije bio slučajan. Žeravica, bivši selektor jugoslovenske reprezentacije i najbolji učenik legendarnog profesora Aleksandra Nikolića, već je godinu dana ranije u klub doveo Dražena Dalipagića. Tako je u leto 1972. godine rođen jedan od najspektakularnijih duoa u istoriji evropske košarke – Kića i Praja.
Zlatni duo koji je osvojio Evropu
Kićanović i Dalipagić bili su savršena košarkaška kombinacija, uprkos tome što nikada nisu bili bliski prijatelji van terena. Postojala je čak izvesna rivalska napetost između njih, ali kada su stupili na teren, njihova hemija je bila nenadmašna. Dalipagić je bio snažan krilo-centar, odličan šuter i spektakularan skakač, dok je Kićanović predstavljao inteligentnog organizatora igre koji je mogao da igra punih 40 minuta na poziciji plejmejkera.
Kićanova igra odlikovala se neverovatnim vidom igre, neprikosnovenim driblom i sposobnošću da bude nepobedljiv u situaciji jedan na jedan. Njegova asistencija za Dalipagićeve spektakularne “alley-oop” zakucavanja postala su zaštitni znak Partizanovih utakmica tog doba.
Era titula i evropskih trofeja
Prva velika nagrada stigla je 1976. godine kada je Partizan osvojio svoj prvi šampionski naslov u Jugoslaviji. To je bio samo početak zlatne ere crno-belih. Pod vođstvom ovog magičnog dua, Partizan je postao dominantna sila ne samo u domaćem, već i u evropskom košarkaškom prostoru.
Vrhunac klupskih uspeha stigao je kroz osvajanje dva uzastopna Kupa Radivoja Koraća. Prvi je stigao 1978. godine u nezaboravnoj finišu protiv Bosne u Banjoj Luci, gde je utakmica završena rezultatom 117:110 posle produžetka. Dalipagić je tom prilikom postigao 48 poena, Kićanović 33, što je bila prava košarkaška poslastica.
Godinu dana kasnije, 1979, Partizan je ponovo osvojio Kup Koraća, ovaj put protiv italijanskog Arigonija rezultatom 109:98. Heroj finala bio je Kićanović sa 41 postignuti poen, pri čemu je igrao povređen i pokrivao takođe povređenog Dalipagića. Dvorana Pionir je ustala u znak poštovanja prema Kići za sjajan nastup protiv kvalitetnog rivala.
Međunarodna scena i reprezentativni uspesi
Kićanović nije briljirao samo u klubu. Na međunarodnoj sceni, bio je jedna od najvećih zvezda jugoslovenske košarke. Sa reprezentacijom je osvojio zlato na Olimpijskim igrama 1980. u Moskvi i srebro 1976. u Montrealu. Takođe je osvojio zlato, srebro i bronzu na Svetskim prvenstvima između 1974. i 1982. godine, kao i tri zlata, jedno srebro i jednu bronzu na Evropskim prvenstvima.
Njegov doprinos reprezentaciji bio je izuzetan – na Svetskom prvenstvu 1974. godine u Puerto Riku bio je najbolji igrač i najbolji strelac tima sa 139 poena (19.9 po utakmici), uključujući 34 poena protiv Kanade i 26 protiv SAD.
Nasleđe koje traje
Po završetku igračke karijere, Kićanović je ostao vezan za Partizan u administrativnoj ulozi, kao potpredsednik kluba. Njegova vizija i košarkaška mudrost pomogli su u oblikovanju novih generacija partizanovaca, uključujući i savete mladom Željku Obradoviću da završi igračku karijeru i posveti se trenerskom pozivu.
Kićanović je ostao u sportu i nakon Partizana – bio je ministar sporta u Srbiji osam godina, predsednik Olimpijskog komiteta Srbije, a od 2013. obavlja funkciju konzula u Trstu.
Priznanja koja je dobio govore o veličini ovog igrača: uvršten je u FIBA Kuću slavnih 2010. godine, proglašen je za jednog od 50 najvećih igrača FIBA-e, dobio je nagrade Mr. Europa i Euroscar za 1981. i 1982. godinu, a proglašen je i za najboljeg košarkaša Jugoslavije u 20. veku.
Danas, kada mlađe generacije navijača možda ne znaju za sve detalje Kićine karijere, važno je sećati se da je upravo ovaj čačanski genije postavio temelje moderne Partizanove košarke. Njegovo ime ostaje sinonim za eleganciju, inteligenciju i pobedu – onakve kakve je Partizan negovao u svojim najslavnijim danima.